U podstaw metody Montessori leży poszanowanie dla małego człowieka i jego indywidualności, które dotyczy całościowego rozwoju: fizycznego, emocjonalnego, duchowego i umysłowego. Kluczem nie jest oczekiwanie, by dziecko stało się idealne, a wspieranie go w osiąganiu indywidualnego optimum możliwości rozwoju.
Każdy człowiek jest inny i powinien od dzieciństwa móc zdobywać umiejętności i wiedzę według własnego planu rozwojowego opartego na osobniczych możliwościach, umiejętnościach i kompetencjach. Kreując przestrzeń zgodnie z metodą Montessori, warto bazować na doświadczeniu specjalistów i wieloletnich obserwatorów, którzy dzielą się swoją wiedzą w formie poradników i artykułów np. https://okiemmaluszka.pl/poradniki-montessori.
W omawianej metodzie stosuje się trzy podstawowe zasady:
Zasada obserwacji: To dziecko narzuca rytm, tempo i kierunek swojej aktywności. Rolą nauczyciela jest zapewnienie mu bezpieczeństwa, obserwacja pozwalająca dostosować otoczenie i być dobrym przewodnikiem – nie przeszkadzać.
Baczna obserwacja pomaga wychwycić ewentualne trudności na drodze rozwoju. Nauczyciel wychodzi tutaj z roli mentora, a przyjmuje stanowisko kreatora przestrzeni i wzoru do naśladowania.
Zasada wolności jednostki: Dziecko ma prawo do swobodnego wyboru aktywności i sposobu jej realizacji.
Nauka korzystania z wolności wyboru odbywa się przez podejmowanie decyzji: z kim, jak, kiedy i gdzie chcę pracować, oraz możliwości zaobserwowania, jakie skutki to przyniesie i wyciągnięcia z tego wniosków.
Zasada przygotowania środowiska: Miejsce, w którym przebywa i kształci się dziecko ma być dla niego bezpieczne, uporządkowane, estetyczne a przedmioty powinny być przechowywane tak, by nie ograniczać do nich dostępu.
Metoda opracowana i praktykowana przez Marię Montessori pozwala dzieciom pracować dla samej radości działania, przyjemności płynącej ze świadomości odkrywania czegoś, zdobywania nowych umiejętności.
Artykuł stworzony we współpracy z Okiem Maluszka.
